رباوةلغتنامه دهخدارباوة. [ رَ وَ ] (ع اِ) رُباوة. رِباوة. کوه . کوهچه . کوه کوچک . تپه . (ناظم الاطباء). زمین بلند. (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). پشته . بلندی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).