ربایب

ربایب . [ رَ ی ِ ] (ع اِ) ربائب . ج ِ ربیبة، بمعنی دایه و آنکه بجای وی باشد. (ناظم الاطباء) : امرای اطراف همه صنایع دولت و ربایب نعمت خاندان قدیم و دودمان کریم اویند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 134). و رجوع به ربیبة در همه ٔ معانی و ربائب شود.