ربغلغتنامه دهخداربغ. [ رَ ب َ ] (ع مص ) گرفتن چیزی را بوقت . حادث گشتن و پیدا شدن آن پیش از آنکه فوت کند. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). || فراخ عیش گردیدن . (ناظم الاطباء).
