ربغلغتنامه دهخداربغ. [ رَ ب ِ ] (ع ص )تباهکار بی باک . (آنندراج ) (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || کسی که بکاری دست میزند که توانایی آنرا دارد. (از اقرب الموارد).
