ربقة

ربقة. [ رَ ب َ ق َ / ق ِ ] (از ع ، اِ) فرمان و حکم . || اطاعت . || در زیر فرمان و حکم . (ناظم الاطباء) : و دوست و دشمن در ربقه ٔ خدمت و طاعت ملوک جمع شوند. (کلیله و دمنه ). و جباران روزگار در ربقه ٔ طاعت و خدمت کشید. (کلیله و دمنه ). اهل آن بقعه در ربقه ٔ اسلام و استسلام کشید. (ترجمه تاریخ یمینی ص 259). از ربقه ٔ دین وخلعت اسلام بیرون آمد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 272).