ربیعةبن مالک

ربیعةبن مالک . [ رَ ع َ ت ِ ن ِ ل ِ ] (اِخ ) ابن زیدمناة، جد جاهلی و فرزندان وی شعبه ای از تمیم از عدنانیة بودند، این قبیله از اینرو به ربیعةالکبری و ربیعةالجوع معروف شدندتا با ربیعةالصغری اشتباه نشوند. از منازل این قبیله «شرمداء» از دیه های وشم در نجد است . نسبت به وی ربعی است و علقمة الفحل شاعر نامی از نسل او بود. (از اعلام زرکلی چ جدید ج 3). و رجوع به منتهی الارب شود.