ترجمه مقاله

رجل

لغت‌نامه دهخدا

رجل . [ رَ ج ِ ] (ع ص ، اِ) رَجَل . رجل الشعر. مرد فروهشته موی و یا آنکه موی وی میان فروهشته و مرغول باشد. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). آنکه موی او میان فروهشته و مرغول باشد. (از اقرب الموارد). موی فروهشته . خلاف جعد. (غیاث اللغات ).و رجوع به رجل الشعر شود. || شتر ریزه ٔ بامادر گذاشته ، نعت است از رجل ، البهم امه . ج ، اَرْجال . (منتهی الارب ). و رجوع به رَجِل و رَجَل شود. || موی فروهشته و مرغول . (منتهی الارب ). موی که میان فروهشته و مرغول باشد. (از اقرب الموارد). و رجوع به رَجُل و رَجَل شود. || رجل ٌ رجل ؛ مرد پیاده . ج ، رَجّالة، رَجّال ، رُجّالی ̍، رَجالی ̍، رُجالی ̍، رَجْلان ، رَجْلة، رِجْلة، اَرْجُل ، اَراجِل ، اَراجیل . (منتهی الارب ). پیاده . (از اقرب الموارد).
ترجمه مقاله