رجوع افتادن

رجوع افتادن . [ رُ اُ دَ ] (مص مرکب ) سر و کار پیدا کردن . حاجت افتادن :
شریف را به خسیسان رجوع می افتد
که برگ کاه بود داروی پریدن چشم .

صائب .