رجوع داشتن
لغتنامه دهخدا
رجوع داشتن . [ رُ ت َ ] (مص مرکب ) رجوع کردن . برگشتن . به مجاز، رابطه داشتن و همانند بودن :
زلفت به پریشانی من داشت رجوعی
جمع آر دگر طره ، برآشفتم و رفتم .
زلفت به پریشانی من داشت رجوعی
جمع آر دگر طره ، برآشفتم و رفتم .
ظهوری (از آنندراج ).