رحبة
لغتنامه دهخدا
رحبة. [ رُ ب َ ] (اِخ ) رحبه . ناحیه ای مابین مدینه و شام . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) :
رانده از رحبه دواسبه تا مناره یکسره
از سم گوران سر شیران هراسان دیده اند.
و رجوع به نزهةالقلوب ج 3 ص 15 شود.
رانده از رحبه دواسبه تا مناره یکسره
از سم گوران سر شیران هراسان دیده اند.
خاقانی .
و رجوع به نزهةالقلوب ج 3 ص 15 شود.