رحمت بردن
لغت‌نامه دهخدا
رحمت بردن . [ رَ م َ ب ُ دَ ] (مص مرکب ) یا رحمت بردن بر کسی . رحمت آوردن . رحم کردن . شفقت ورزیدن . ترحم نمودن . رقت نمودن :
نوازنده تر زآن شد انصاف شاه
که رحمت برد خاصه بر بی گناه .
گفتا نه که من بر حال ایشان رحمت می برم . (گلستان ).
مشو تا توانی ز رحمت بری
که رحمت برندت چو رحمت بری .
|| مورد رحمت باد و درود مردم واقع شدن .
نوازنده تر زآن شد انصاف شاه
که رحمت برد خاصه بر بی گناه .
نظامی (از آنندراج ).
گفتا نه که من بر حال ایشان رحمت می برم . (گلستان ).
مشو تا توانی ز رحمت بری
که رحمت برندت چو رحمت بری .
(بوستان ).
|| مورد رحمت باد و درود مردم واقع شدن .
