رحیانلغتنامه دهخدارحیان . [ رَ ح َ ] (ع اِ) رَحَوان . تثنیه ٔ رَحی ̍. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). به صیغه ٔ تثنیه ، دو سنگ دستاس . (ناظم الاطباء). هر دو سنگ آسیا را رحیان گویند. (غیاث اللغات ).
