رخنه فتادن

رخنه فتادن . [ رَ ن َ / ن ِ ف ِ / ف ُ دَ ] (مص مرکب ) رخنه افتادن . شکاف پدید آمدن . سوراخ پیدا شدن :
چون رخنه فتد به بام خانه
بر ابر سیه نهد بهانه .

امیرخسرو دهلوی .

|| نااستواری و تزلزل پیدا آمدن . از حالت استواری بگردیدن :
چون ز دو مصراع کند ابروان
رخنه فتد در دل پیر وجوان .

جامی .

و رجوع به رخنه افتادن شود.