رخنه گاه

رخنه گاه . [ رَ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) جای رخنه . قسمتی از دیوار حصار که در آن رخنه و شکافی پدید آید. (یادداشت مؤلف ) :
به پیش اندر آرد بر آن رخنه گاه
همیدون پیاده همه کینه خواه .

فردوسی .

ز بهر عمارت در آن رخنه گاه
بسی مالشان داد جز برگ راه .

نظامی .

بنه چون درآرد بدان رخنه گاه
هوا نیز یابد در آن رخنه راه .

نظامی .

ستادند گردان آهن کلاه
چو سد سکندر در آن رخنه گاه .

عبداﷲ هاتفی (از آنندراج ).