رخیم

رخیم . [ رَ ] (ع ص ) کلام نرم و آسان . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ). سخن نرم و آسان . (از اقرب الموارد). || جاریة رخیم ؛ دختر نرم و آسان گوی و سست آواز.(ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). دختر نرم و آسان گوی . (از اقرب الموارد). و رجوع به رخیمة شود. مرد نرم آواز و ضعیف . (غیاث اللغات ). نرم آواز. (دهار) (بحر الجواهر) (مهذب الاسماء). نرم و آسان گوی . (از اقرب الموارد). || کنایه از زاهد. (غیاث اللغات ).