رزبان
لغت‌نامه دهخدا
رزبان . [ رَ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) پرورنده ٔ رز یعنی تاک انگور. (آنندراج ) (انجمن آرا). محافظ باغ انگور. (فرهنگ فارسی معین ). کَرّام . (دهار). انگورکار. رزوان . (یادداشت مؤلف ) :
بیار آنچه به کردار دیده بود نخست
روان روشن بستد بقهر از او رزبان
رز آنچه قطره ٔ اوگر فروچکد بزمین
ضریر گوید چشم من است و مرده روان .
از چرا ترسد ای شگفت از باد
چو نترسد همی رز از رزبان .
رزبان ز بچگان رزان باز کرد پوست
بی آنکه بچگان رزان را رسد زیان .
باز رزبان به کارد برد رز
بچه ٔ نازنین کند قربان .
رفت رزبان چو رود تیر به پرتاب همی
به رز اندر به شتاب از ره دولاب همی .
رزبان تاختنی کرد بشهر از رز خویش
در رز بست بزنجیر و به قفل از پس و پیش .
رزبان شد بسوی رز به سحرگاهان
کو دلش بود همیشه سوی رز خواهان .
رزبان آمد و حلقوم همه بازبرید
قطره ای خون بمثل از گلوی کس نچکید.
|| باغبان . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (از شعوری ج 2 ص 12) (برهان ). گاه از رزبان مطلق باغبان اراده شود. ناطور. دخو. تاک نشان . (یادداشت مؤلف ).
بیار آنچه به کردار دیده بود نخست
روان روشن بستد بقهر از او رزبان
رز آنچه قطره ٔ اوگر فروچکد بزمین
ضریر گوید چشم من است و مرده روان .
ابوشکور بلخی (از انجمن آرا).
از چرا ترسد ای شگفت از باد
چو نترسد همی رز از رزبان .
فرخی .
رزبان ز بچگان رزان باز کرد پوست
بی آنکه بچگان رزان را رسد زیان .
فرخی .
باز رزبان به کارد برد رز
بچه ٔ نازنین کند قربان .
فرخی .
رفت رزبان چو رود تیر به پرتاب همی
به رز اندر به شتاب از ره دولاب همی .
منوچهری .
رزبان تاختنی کرد بشهر از رز خویش
در رز بست بزنجیر و به قفل از پس و پیش .
منوچهری .
رزبان شد بسوی رز به سحرگاهان
کو دلش بود همیشه سوی رز خواهان .
منوچهری .
رزبان آمد و حلقوم همه بازبرید
قطره ای خون بمثل از گلوی کس نچکید.
منوچهری .
|| باغبان . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ) (از شعوری ج 2 ص 12) (برهان ). گاه از رزبان مطلق باغبان اراده شود. ناطور. دخو. تاک نشان . (یادداشت مؤلف ).
