رزم ساز

رزم ساز. [ رَ ] (نف مرکب ) رزم افکن . رزم یوز. رزم دیده . رزم خواه . کنایه از جنگی و مبارز. (آنندراج ). جنگی . جنگ جو. (لغت ولف ) سازکننده ٔ جنگ . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). آماده کننده ٔ مقدمات حرب :
ایا خورشید سالاران گیتی
سوار رزم ساز و گرد نستوه .

رودکی .

عمود گران برکشیدند باز
دو شیر سرافراز و دو رزم ساز.

فردوسی .

دو شاه و دو لشکر چنان رزم ساز
به لشکرگه خویش رفتند باز.

فردوسی .

پیاده شوم پیش او رزم ساز
تو شاهی جهاندار و گردن فراز.

فردوسی .

سواران و گرسیوز رزم ساز
برفتند با نیزه های دراز.

فردوسی .

همه برج آن قلعه بالا و زیر
پر از گونه گون رزم ساز دلیر.

اسدی .

فکندند از ایشان بسی رزم ساز
چو خورشید شد زرد گشتند باز.

اسدی .

سپهدار جنگاور رزم ساز
فرستادش از پیش مهراج باز.

اسدی .

دگر رزم سازی برون شد چو شیر
بگردید زر داده گردش دلیر.

اسدی .

ز پیشین گهان تا نمازی دگر
به میدان نشد رزم سازی دگر.

نظامی .

دگر هیچکس را نیامد نیاز
که با آن زبانی شود رزم ساز.

نظامی .

نشد پیش او هیچکس رزم ساز.

نظامی .