رستخیز برانگیختن

رستخیز برانگیختن . [ رَ ت َ / رَ ب َ اَ ت َ ] (مص مرکب ) محشر برپا کردن . غوغا افکندن . هنگامه بپا کردن :
من و این سواران و شمشیر تیز
برانگیزم اندر جهان رستخیز.

فردوسی .

وگرنه من و گرز و شمشیر تیز
برانگیزم اندر جهان رستخیز.

فردوسی .

زدی گردنش را به شمشیر تیز
برانگیختی از جهان رستخیز.

فردوسی .

عشقت آتش ز جان برانگیزد
رستخیز از جهان برانگیزد.

خاقانی .

در این سو سکندر به شمشیر تیز
برانگیخته از جهان رستخیز.

نظامی .

رجوع به رستخیز و رستخیز انگیختن و رستخیز برآوردن شود.