رسلة
لغت‌نامه دهخدا
رسلة. [ رَ ل َ ] (ع ص ، اِ) زنی که هر دو ساق وی دارای موی بسیار دراز باشد. || ماده شتر نرم رو. (منتهی الارب ). ناقه ٔ نرم رو. (از اقرب الموارد).
- رسلةالقوائم ؛ ماده شتری که دارای دست و پای نرم رو است . (از اقرب الموارد). || (اِمص ) کاهلی و سستی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). کاهلی و سستی ، و از آنست : «رجل فیه رسلة». (از اقرب الموارد). || نرمی و آسودگی : (هم من رسلة من العیش ).(از اقرب الموارد). آسودگی . (ناظم الاطباء).
- رسلةالقوائم ؛ ماده شتری که دارای دست و پای نرم رو است . (از اقرب الموارد). || (اِمص ) کاهلی و سستی . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ). کاهلی و سستی ، و از آنست : «رجل فیه رسلة». (از اقرب الموارد). || نرمی و آسودگی : (هم من رسلة من العیش ).(از اقرب الموارد). آسودگی . (ناظم الاطباء).
