رسم آوردن
لغت‌نامه دهخدا
رسم آوردن . [ رَ وَ دَ ](مص مرکب ) رسم نهادن . رسم گذاشتن . آیین و طریقه ای را بنیان نهادن . وضع قاعده و قانون جدید :
خود کردن و عیب دوستان دیدن
رسمی است که در جهان تو آوردی .
چشمت که ریخت خون من و قصد خاک کرد
ماتم گرفته رسم سیه پوشی آورد.
خود کردن و عیب دوستان دیدن
رسمی است که در جهان تو آوردی .
سعدی .
چشمت که ریخت خون من و قصد خاک کرد
ماتم گرفته رسم سیه پوشی آورد.
آصفی شیرازی (از ارمغان آصفی ).
