ترجمه مقاله

رصع

لغت‌نامه دهخدا

رصع. [ رَ ص َ ] (ع مص ) چسبیدن بچیزی . (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد). || آلودن به بوی خوش . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (از متن اللغه ). آلوده به بوی خوش شدن . (آنندراج ). || لاغرسرین و لاغر هر دو کناره ٔ شرم شدن زن . (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (ازناظم الاطباء). رصعاء بودن زن . (از اقرب الموارد).
ترجمه مقاله