رضوةلغتنامه دهخدارضوة. [ رِض ْ وَ ] (ع اِمص ) خشنودی ، گویند: مافعلت الا عن رضوتک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد). و رجوع به رضا و رضوان شود.