رطب و یابس
لغت‌نامه دهخدا
رطب و یابس . [ رَ ب ُ ب ِ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) تر و خشک . (یادداشت مؤلف ). || کنایه از دو گونه سخن بی معنی و خوب است : لارطب و لایابس الا فی کتاب مبین . (قرآن 59/6). (یادداشت مؤلف ).کنایه از سخن صحیح و ناصحیح . (فرهنگ فارسی معین ).
- رطب و یابس بهم بافتن ؛سخن صواب و ناصواب را به هم آمیختن . (یادداشت مؤلف ).
- رطب و یابس گفتن یا بهم بافتن ؛ بی اندیشه گفتن . (یادداشت مؤلف ). سخنان درست و نادرست گفتن . (فرهنگ فارسی معین ).
- رطب و یابس بهم بافتن ؛سخن صواب و ناصواب را به هم آمیختن . (یادداشت مؤلف ).
- رطب و یابس گفتن یا بهم بافتن ؛ بی اندیشه گفتن . (یادداشت مؤلف ). سخنان درست و نادرست گفتن . (فرهنگ فارسی معین ).
