رعوم
لغتنامه دهخدا
رعوم . [ رَ ] (ع ص ، اِ) گوسپند لاغرکه از بینی آن آب رود. (منتهی الارب ) (از مهذب الاسماء) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). || سیاهی دوات . || سخت لاغر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). || خویشتن . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || روح و جان . (ناظم الاطباء).
