رعیة

رعیة. [ رِع ْ ی َ ] (ع اِ) زمینی که در آن سنگهای بلند وبرآمده باشند و مانع گردند شیار کردن آن زمین را. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || چرا. (از ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). اسم مصدر است از رعی و رعایة، به معنی چریدن و چرانیدن . (منتهی الارب ). || نوع و هیأت چریدن . || حفاظت و نگاهداری . (ناظم الاطباء). || هر چیز که حفظ و رعایت آن لازم باشد. (آنندراج ).