رفاعةلغتنامه دهخدارفاعة. [ رَ ع َ ] (ع مص ) رُفاعَة. بلندآواز شدن . یقال : رَفُعَ رفاعةَ؛ ای صار رفیع الصوت ؛ و فی صوته رفاعة؛ ای شدة و جهارة. (منتهی الارب ). بلندآواز شدن . (دهار) (از اقرب الموارد).
