رفتگی
لغت‌نامه دهخدا
رفتگی . [ رَ ت َ / ت ِ ] (حامص ) کوچ و رحلت و هجرت و روانگی . (ناظم الاطباء): عیار؛ رفتگی و گریز. (منتهی الارب ). || نقصان . (ناظم الاطباء).
- رفتگی پارچه ؛ تنگ شدن و فرسوده شدن آن بسبب کثرت استعمال و کهنگی . اتلاف . (ناظم الاطباء).
- رفتگی پوست یا پشم یا جز آن ؛ نقصان یافتن و کم شدن آن . (از یادداشت مؤلف ).
- رفتگی خون ؛ اتلاف خون . (ناظم الاطباء).
- رفتگی شنوایی ؛ بطلان شنوایی . و کری .(ناظم الاطباء).
- رفتگی پارچه ؛ تنگ شدن و فرسوده شدن آن بسبب کثرت استعمال و کهنگی . اتلاف . (ناظم الاطباء).
- رفتگی پوست یا پشم یا جز آن ؛ نقصان یافتن و کم شدن آن . (از یادداشت مؤلف ).
- رفتگی خون ؛ اتلاف خون . (ناظم الاطباء).
- رفتگی شنوایی ؛ بطلان شنوایی . و کری .(ناظم الاطباء).
