رمط

رمط. [ رَ ] (ع مص ) عیب کردن کسی را و طعنه زدن بر وی .(از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || (اِ) فراهم آمدن گاه عرفط و مانند آن از درختان باخار. (از منتهی الارب ). محل جمعشدن عرفط و مانند آن از درختان خاردار و چنانکه ازهری گوید این کلمه مصحف رَهْط است . (اقرب الموارد).