رملی

رملی . [ رَ ] (اِخ ) احمدبن احمدبن حمزه ، مکنی به ابوالعباس و ملقب به شهاب الدین . از اکابر علمای شافعی در قرن دوازدهم و شاگرد قاضی زکریا بود و از طرف استاد خود برای تدریس و فتوی و اصلاح کتابهای وی اجازه داشت .وی بسال 957 هَ . ق . درگذشت . از تألیفات اوست : 1- حاشیه ٔ روض المطالب در فقه شافعی چ مصر. 2- شرح صفوة الزبد در فقه . 3- منظومة الستین در فقه حنفی . 4- فتح الجواد بشرح منظومة ابن العماد المعفوات چ قاهره . (از ریحانة الادب ج 2). و رجوع به معجم المطبوعات شود.