رنج دیده

رنج دیده . [ رَ دی دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) مشقت دیده . محنت کشیده . تحمل زحمت و تعب کرده . به سختی و تعب گرفتار شده :
کشیدی ورا گفت بسیار رنج
کنون برخور ای رنج دیده ز گنج .

فردوسی .

خروشید کای رنج دیده سوار
بدین داستان کهن گوش دار.

فردوسی .

چو بیدار شد رنج دیده ز خواب
ز خوی دید جای پرستش پرآب .

فردوسی .