رهبة. [ رَ ب َ ] (ع اِ) ترس . (ناظم الاطباء) (دهار) : رهبة لا رغبة آن جماعت را در ترشیز بگذاشت . (تاریخ جهانگشای جوینی ). || الرهبة فی الدعا؛ان تلقی کفیک فترفعهما الی الوجه . (ناظم الاطباء).

رهبة

جرجی رهبة

رهبی

رهبت

ترس (امیخته با احترام)

هیبت دادن

هیبت

بیم

وحشت

ترساندن

رَهْبَةً فِي صُدُ

ابن بسیل

اسماعیل

شورواشور

ﭐسْتَغْشَوْاْ

خوابیده است

عفافة

لغت‌نامه دهخدا