روادة
لغت‌نامه دهخدا
روادة. [ رُ دَ ] (ع ص ) زن که در خانه های همسایگان بسیار آمد و رفت نماید. (اقرب الموارد) (منتهی الارب ). زنی که در یک جای آرام نگیردو در خانه های همسایگان بسیار آمد و شد کند. رادة. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد) (معجم متن اللغة). رُواد. (از معجم متن اللغة). رجوع به رادة و رُواد شود.
