روان گسستن
لغتنامه دهخدا
روان گسستن . [ رَ گ ُ س َس ْ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از جدا شدن روح حیوانی از قالب بود. (آنندراج ) :
وقتی که کم شود ز سر سرکشان خرد
روزی که بگسلد ز تن بیدلان روان ...
وقتی که کم شود ز سر سرکشان خرد
روزی که بگسلد ز تن بیدلان روان ...
ظهیر فاریابی (از آنندراج ).