روحان
لغتنامه دهخدا
روحان . [ رَ ] (اِخ ) موضعی است به بلاد بنی سعد. (منتهی الارب ). گویند دورترین بلاد بنی سعد است ، و بقول دیگر زمین و وادیی در یمامه است . جریر گفته است :
ترمی بأعینها نجداً و قد قطعت
بین السلوطح و الروحان صوانا
یا حبذا جبل الریان من جبل
و حبذا ساکن الریان من کانا.
ترمی بأعینها نجداً و قد قطعت
بین السلوطح و الروحان صوانا
یا حبذا جبل الریان من جبل
و حبذا ساکن الریان من کانا.
(از معجم البلدان ).