روحی همدانی
لغتنامه دهخدا
روحی همدانی . [ ی ِ هََ م َ ] (اِخ ) شاعر عهد شاه عباس اول . وی شاه را هجو کرد و به امر او زبانش را بریدند. این بیت از اوست :
بروی او نگرستن ز ما نمی آید
من این دو دیده برای گریستن دارم .
رجوع به الذریعه ذیل دیوان روحی همدانی و فرهنگ سخنوران شود.
بروی او نگرستن ز ما نمی آید
من این دو دیده برای گریستن دارم .
(از صبح گلشن ص 184).
رجوع به الذریعه ذیل دیوان روحی همدانی و فرهنگ سخنوران شود.