رودگر
لغتنامه دهخدا
رودگر. [ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه تارهای ساز و زه کمان بسازد. (آنندراج ). سازنده ٔ تارهای ساز و زه کمان . (ناظم الاطباء) :
گفت هان رودگر بیار شتاب
قد صد گز طناب محکم تاب .
|| مغنی . مطرب . (ناظم الاطباء).
گفت هان رودگر بیار شتاب
قد صد گز طناب محکم تاب .
امیرخسرو (از آنندراج ).
|| مغنی . مطرب . (ناظم الاطباء).