روزخیز
لغتنامه دهخدا
روزخیز. (نف مرکب ) آنکه دیر از خواب شب خیزد. (یادداشت مؤلف ). || صفت صبح که روز از آن خیزد و شروع شود :
یارب این شام دوالک باز و صبح روزخیز
چند برجان و دل خاصان شبیخون کرده اند.
یارب این شام دوالک باز و صبح روزخیز
چند برجان و دل خاصان شبیخون کرده اند.
مجیر بیلقانی .