رکایبلغتنامه دهخدارکایب . [ رَ ی ِ ] (ع اِ) رکائب . ج ِ رکاب ؛ شتران سواری . (منتهی الارب ) (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به رکاب و رکائب شود.
