رکن آباد

رکن آباد. [ رُ] (اِخ ) یا آب رکن آباد، نهر معروفی است از انهار شیراز که به قول صاحب فارسنامه ٔ ناصری رکن الدوله ٔ دیلمی در سنه ٔ 338 هَ . ق . احداث نموده منبع این آب در یک فرسخ و نیمی شمال شرقی شیراز است و آب مذکور از تنگ «اﷲاکبر» عبور کند و صحرای مصلی و باغ نو و تکیه ٔ هفت تنان و چهل تنان و تکیه ٔ خواجه حافظ را مشروب نماید. (از حاشیه ٔ دیوان حافظ چ قزوینی و دکتر غنی ). قنات رکن الدین دیلمی است که در شیراز بنیاد کرده است و آب آن به شهر می رسد و آبی لطیف و خوشگوار بود. (از آنندراج ) (از انجمن آرا) (از شرفنامه ٔ منیری ) (از لغت محلی شوشتر نسخه ٔ خطی کتابخانه ٔ مؤلف ) :
ز رکن آباد ما صد لوحش اﷲ
که عمر خضر می بخشد زلالش .

حافظ.

بده ساقی می باقی که در جنت نخواهی یافت
کنار آب رکن آباد و گلگشت مصلی را.

حافظ.

رجوع به تاریخ مغول ص 540 و شیرازنامه ص 5 و 6 و 23 و 14 و سفرنامه ٔ ابن بطوطه چ مصر ج 1 ص 127 و 136 و فارسنامه ٔ ناصری ج 2 ص 21، 20 و نزهة القلوب ج 3 ص 115 و قاموس الاعلام ترکی ج 3 شود.