ریشه پرداز
لغتنامه دهخدا
ریشه پرداز. [ ش َ / ش ِ پ َ ](نف مرکب ) اصلاح کننده ٔ ریشه . (آنندراج ) :
به باغش دهد ریشه پرداز تاک
دو کف آبرو بهر یک مشت خاک .
|| کسی و یا چیزی که جراحتی را به ْ می کند. (از ناظم الاطباء).
به باغش دهد ریشه پرداز تاک
دو کف آبرو بهر یک مشت خاک .
ملا طغرا (از آنندراج ).
|| کسی و یا چیزی که جراحتی را به ْ می کند. (از ناظم الاطباء).