ریکتانلغتنامه دهخداریکتان . [ ی َ ک َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ ریکة. دو پوست پاره ٔ خرد از اسب که طرف آن از طرف کبد برآمده و بن آن به اعلای آن باشد ثابت و مستقر. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از ناظم الاطباء). رجوع به ریکة شود.
