زاده ٔ تأیید

زاده ٔ تأیید. [ دَ / دِ ی ِ ت َ ] (ترکیب اضافی ، اِمرکب ) آن که بدست حق بوجود آید. کسی که منظورنظر خدا است . خدا او را بزرگ کرده است :
این زاده ٔ تأیید و برآورده ٔ حق را
ای چرخ نکوپرور و ای بخت نکودار.

سنائی .