زاده ٔ ثانی
لغتنامه دهخدا
زاده ٔ ثانی . [ دَ / دِ ی ِ ](اِخ ) کنایه از پیغمبر که پس از خداوند برتر از همه موجودات است . دارای رتبت دوم وجود است :
زاده ٔ ثانی است احمد در جهان
صد قیامت بوده او اندر عیان .
و رجوع به زاده شود.
زاده ٔ ثانی است احمد در جهان
صد قیامت بوده او اندر عیان .
مولوی (مثنوی ).
و رجوع به زاده شود.