زادویه

زادویه . [ ی َ ] (اِخ ) ابن شاهویه . از مؤلفین و مترجمین عهد خلفای عباسی است . کریستن سن در ایران در زمان ساسانیان آرد: منابعی که حمزه ٔ اصفهانی در دست داشته بنابر تشخیص خود او به سه نوع منقسم میتواند شد مترجمان یعنی ابن المقفع و محمدبن الجهم البرمکی و زاذویةبن شاهویة الاصفهانی که متن خوذای نامگ را تا اندازه ای از روی صحت نقل کرده بودند ولی در ترجمه ٔ آنها حذف و اختصار و اجرای سلیقه ٔ شخصی راه داشته است . (ایران در زمان ساسانیان ص 79). و در سبک شناسی ج 2 ص 2 آمده است : غیر از ابن المقفع بعداز او چندین تن دیگر نیز سیرالملوکهای عدیده در تاریخ پادشاهان ایران بعربی ترتیب داده اند که یا مستقیماً ترجمه از پهلوی بوده است یا تهذیب و تحریر و حک واصلاح ترجمه ٔ ابن المقفع و غیر او، از قبیل : محمدبن الجهم البرمکی و محمدبن بهرام بن مطیار الاصفهانی و هشام بن قاسم الاصفهانی و موسی بن عیسی الکسروی و زاذویةبن شاهویة الاصفهانی و غیر هم - انتهی . مؤلف آثارالباقیه و مجمل التواریخ و القصص از کتاب زادویه یاد و سخنانی درباره ٔ نام روزها و ماهها و اعیاد و سنتهای ایران باستان نقل کرده اند. رجوع به آثارالباقیه ص 217، 221، 42 و کتاب التفهیم ص 268 و مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی ص 20 و فهرست ابن ندیم ص 342 چ مصر شود.