زاذانفروخ

زاذانفروخ . [ ف َرْرو ] (اِخ ) یکی از دهقانان ایرانی در عصر علی (ع ) است . در شرح ابن ابی الحدید بر نهج البلاغه ج 1 ص 266 آمده است : قرظةبن کعب انصاری [ یکی از عمال علی «ع » ] به وی گزارش داد که قافله ٔ سوارانی که از کنار کوفه میگذشتند با یک روستائی بنام زاذان فروخ که بتازگی مسلمان شده بود برخورد کردند و دین وی را پرسیدند پس از آنکه دانستند مسلمان است بدو گفتند: درباره ٔ علی (ع ) چه میگوئی . گفت علی امیرالمؤمنین و وصی پیغمبر(ص ) است . سواران که همه از خوارج بودند او را کافر و دشمن خدا خواندند. و همگی یکباره بر او حمله بردندو با شمشیر پاره پاره اش کردند. (از اعیان الشیعه ج 32). و رجوع به تاریخ طبری چ دخویه ج 6 ص 3423 شود.