زاذان
لغت‌نامه دهخدا
زاذان . (اِخ ) ابن عبداﷲبن زاذان مکنی به ابی عمر ازخاندان زاذانی . از زاذانیان قزوین است که سرسلسله ٔ ایشان زاذان ابی عمرو کندی تابعی است . وی به بغداد رفت و در آنجا نشر حدیث کرد. از علی بن محمدبن مهرویه وعلی بن ابراهیم قزوینی نقل حدیث کند و همچنین بواسطه ٔ علی بن ابراهیم مذکور از عبدالسلام بن صالح هروی از علی بن موسی الرضا روایت کند. و بهمین طریق درباره ٔ مخلوق نبودن کلام خدا حدیثی آورده است . (از تاریخ بغداد). و رجوع به زاذانی عمربن عبداﷲ و زاذان کندی شود.
