زار
لغت‌نامه دهخدا
زار. (پسوند) بمعنی مکان روئیدن باشد. (برهان قاطع). || بمعنی انبوهی و بسیاری هم آمده است . (برهان قاطع). || حرفی باشد که در محل ّ کثرت اشیاء استعمال کنند. (آنندراج ).
- چمن زار :
مرغان چمن نعره زنان دیدم و گریان
زین غنچه که از طرف چمن زار برآمد.
- خربزه زار :
قاضی که برشوت بخورد پنج خیار
ثابت کنداز بهر تو صد خربزه زار.
- سمن زار :
عیشست در کنار سمن زار خواب صبح
می در کنار یار سمن بوی خوشتر است .
سنبل نشانده بر گل سوری نگه کنید
عنبر فشانده گرد سمن زار بنگرید.
- کارزار :
به کارزار منه پیش این دو سلطان پی
که زار کار بود کارزار آتش و آب .
-کشت زار :
نی کلکم ز کشتزار هنر
بعطارد رسید سنبل تر.
مپندار جان پدر کاین حمار
کند دفع چشم بد از کشتزار.
-گلزار :
سرمست ز کاشانه بگلزار برآمد
غلغل ز گل ولاله بیکبار برآمد.
- گندنازار :
بوستان تو گندنازاریست
بسکه برمیکنی و میروید.
- لاله زار :
خیز و غنیمت شمار جنبش بادربیع
ناله ٔ موزون مرغ بوی خوش لاله زار.
- مرغزار :
کشیده بر سر هر کوهساری
زمردگون بساطی مرغزاری .
پدید آمد چو مینو مرغزاری
در او چون آب حیوان چشمه ساری .
من بر آن سبزه مانده چون گل زرد
بر لب مرغزار و چشمه ٔ سرد.
- چمن زار :
مرغان چمن نعره زنان دیدم و گریان
زین غنچه که از طرف چمن زار برآمد.
سعدی .
- خربزه زار :
قاضی که برشوت بخورد پنج خیار
ثابت کنداز بهر تو صد خربزه زار.
سعدی (گلستان ).
- سمن زار :
عیشست در کنار سمن زار خواب صبح
می در کنار یار سمن بوی خوشتر است .
سعدی .
سنبل نشانده بر گل سوری نگه کنید
عنبر فشانده گرد سمن زار بنگرید.
سعدی .
- کارزار :
به کارزار منه پیش این دو سلطان پی
که زار کار بود کارزار آتش و آب .
ابوالفرج رونی .
-کشت زار :
نی کلکم ز کشتزار هنر
بعطارد رسید سنبل تر.
نظامی .
مپندار جان پدر کاین حمار
کند دفع چشم بد از کشتزار.
سعدی .
-گلزار :
سرمست ز کاشانه بگلزار برآمد
غلغل ز گل ولاله بیکبار برآمد.
سعدی .
- گندنازار :
بوستان تو گندنازاریست
بسکه برمیکنی و میروید.
سعدی (گلستان ).
- لاله زار :
خیز و غنیمت شمار جنبش بادربیع
ناله ٔ موزون مرغ بوی خوش لاله زار.
سعدی .
- مرغزار :
کشیده بر سر هر کوهساری
زمردگون بساطی مرغزاری .
نظامی .
پدید آمد چو مینو مرغزاری
در او چون آب حیوان چشمه ساری .
نظامی .
من بر آن سبزه مانده چون گل زرد
بر لب مرغزار و چشمه ٔ سرد.
نظامی .
