زاهدة
لغتنامه دهخدا
زاهدة. [ هَِ دَ ] (اِخ ) عدویه ٔ دمشقیه دختر حسین بن عبداﷲبن حسن از شیخ شمس الدین بن ابی عمر قسمتی از کتاب مشیخه ٔ وی را شنید و روایت کرد و ابن رافع وی را یاد کرده است . عدویه ٔ دمشقیه در 758 هَ . ق . وفات یافت . (از الدررالکامنة).