زاوهی
لغت‌نامه دهخدا
زاوهی . [ وَ ] (اِخ ) جمیل بن محمدبن جمیل مکنی به ابوالحسن . وی از حاتم بن محبوب شامی و دیگر مشایخ هرات استماع حدیث کرد و حاکم ابوعبداﷲ حافظ از وی روایت دارد و گوید: وی نزدیک باب ابی العباس برای من نقل حدیث کرده است . (از انساب سمعانی ). و رجوع به تاج العروس شود.
