زایدة
لغت‌نامه دهخدا
زایدة. [ ی ِ دَ ] (اِخ ) ابن ابی الرقاد باهلی مکنی به ابومعاذ بصری صیرفی . از عاصم احوال و ثابت بنانی و زیاد نمیری روایت دارد و یحیی بن کثیر عنبری ومحمدبن ابی بکر مقدمی و عبیداﷲبن عمر قواریری و محمدبن سلام جمحی و دیگران از او نقل حدیث کرده اند. ابن حبان درباره ٔ او گوید: یروی المناکیر عن المشاهیر لایحتج بخبره و لایکتب الا للاعتبار. (از تهذیب التهذیب ).
